Aqui poderás encontrar traballos escolares e de apoio, realizados por nenos e nenas os que lle gusta aprender e ensinar o que aprenden
jueves, 3 de diciembre de 2015
Maestros con ilusión : Dominó partes del cuerpo
Maestros con ilusión : Dominó partes del cuerpo: Aprender jugando Hoy os traigo una propuesta simple pero muy atractiva para los alumnos. Y es que ya sabemos que no hay mejor manera de...
jueves, 19 de noviembre de 2015
Son de poetas
Esta semana pensamos poñer unha poesía musicada galega .Unhas alumnas de 3º da ESO eliximos "Amor apresurado" do poeta Añón espero que vos guste.
Pinchar na dirección anterior e buscar a poesía de AMOR APRESURADO cantada por Suso Vaamonde.
http://sondepoetas.blogspot.com.es/
AMOR APRESURADO
Miráchesme, mireiche, nos miramos;
Sorrícheste,sorrinme, os dous sorrimos;
Nos nosos ollos nosa imagen vimos.
Ti nos meus,eu nos teus nos retratamos.
Desde entonces de amor nos abrasamos;
Un mesmo gusto ou pena os dous sentimos,
E anque á paraxes diferentes imos.
Decote no camiño tropezamos.
Xa que do corazón libres dispomos
Ós paxaros dos bosques imitemos,
Que os niños fan entre ramage e gomos;
Nosa doce ventura apresuremos,
que a vida é curta e responsables somos
Dó tempo tan precioso que perdemos
Coruña, 25 de febreiro de 1869
http://sondepoetas.blogspot.com.es/
AMOR APRESURADO
Miráchesme, mireiche, nos miramos;
Sorrícheste,sorrinme, os dous sorrimos;
Nos nosos ollos nosa imagen vimos.
Ti nos meus,eu nos teus nos retratamos.
Desde entonces de amor nos abrasamos;
Un mesmo gusto ou pena os dous sentimos,
E anque á paraxes diferentes imos.
Decote no camiño tropezamos.
Xa que do corazón libres dispomos
Ós paxaros dos bosques imitemos,
Que os niños fan entre ramage e gomos;
Nosa doce ventura apresuremos,
que a vida é curta e responsables somos
Dó tempo tan precioso que perdemos
Coruña, 25 de febreiro de 1869
lunes, 9 de noviembre de 2015
lunes, 7 de septiembre de 2015
La mariposa y el elefante: UN CUENTO PARA DESPERTAR A LOS ALUMNOS
La mariposa y el elefante: UN CUENTO PARA DESPERTAR A LOS ALUMNOS: Ya sé que siempre nos han contado cuentos para acostarnos, para dormir, aunque si he de ser sincero, a mí los cuentos que más me gustan s...
La mariposa y el elefante: UN CUENTO PARA DESPERTAR A LOS PROFESORES
La mariposa y el elefante: UN CUENTO PARA DESPERTAR A LOS PROFESORES: Una de las entradas más visitadas (espero que también leídas) del blog es un cuento para despertar a los alumnos . Pero, como recientemen...
lunes, 17 de agosto de 2015
Pinzellades al món: AlfabetAninal il·lustrat / AlfabetoAnimal ilustrad...
Pinzellades al món: AlfabetAninal il·lustrat / AlfabetoAnimal ilustrad...: Comencem esta setmana d'agost, segur que molt vacacionals, amb un abecedari molt animal, un per a cada lletra. Aquest abecedari pic...
miércoles, 5 de agosto de 2015
martes, 4 de agosto de 2015
martes, 21 de julio de 2015
Poboación Outes 2014
Poboación
Outes 2014
Poboación
|
Total
|
Homes
|
Mulleres
|
Período
|
Poboación
Total
|
6.804
|
3.254
|
3.550
|
2014
|
0-15
anos
|
578
|
322
|
256
|
2014
|
16-64
anos
|
3.974
|
2.020
|
1.954
|
2014
|
+ 65
anos
|
2.252
|
912
|
1.340
|
2014
|
Poboación
Extranxeira
|
66
|
25
|
41
|
2014
|
Idade
Media
|
51,4
|
48,6
|
54
|
2014
|
miércoles, 15 de julio de 2015
martes, 14 de julio de 2015
lunes, 20 de abril de 2015
AYUDA PARA MAESTROS: 10 herramientas para docentes creativos
AYUDA PARA MAESTROS: 10 herramientas para docentes creativos:
La página Maestros del web nos presenta diez herramientas para maestros creativos .
martes, 14 de abril de 2015
Eduardo Galeano. Günter Grass,
Galeano, Viglietti, Benedetti; os tres nomes en sucesión soarán para millóns de lectores latinoamericanos (e para moitos españois tamén).morreu aos 74 anos, uns dos seus libros máis famosos son "Las venas abiertas de América Latína" y "Los hijos de los días"
O mesmo día morre Günter Grass, o escritor alemán, foi galardonado co Premio Nobel de Literatura e o premio Príncipe de Asturias. Un dos seus libros máis famosos foi "O tambor de hojalata"
lunes, 13 de abril de 2015
miércoles, 25 de marzo de 2015
viernes, 20 de marzo de 2015
miércoles, 18 de marzo de 2015
miércoles, 21 de enero de 2015
O MORBO DOS MEDIOS
O morbo dos medios: buscando carne para cubrir a próxima noticia.
(Nota: Despois de pasar unha tarde loitando co artículo acadamos coa conclusión de que entre a ESO e a tormenta hormonlal adolescente estáse a rebentar coas nosas neuronas. Póden sacar as súas conclusións lendo traballos anteriores {LOL})
Podemos comezar por describir o que aparece na imaxe. Nela vemos un gato, un depredador neste caso (un asasino, por exemplo), a vítima, que sería o rato que se atopa na súa boa, e por último os demais roedores, que representarían ós periodistas.
Polo tanto, eu plantéxovos esta cuestión: ate que punto deben os medios de comunicación, ou simplemente as persoas normais, por exemplo, gravar certos acontecementos nos que, en troque poderían axudarlle ás vítimas?
É obvio que temos o dereito á información, pero isto dálles dereito as empresas a facer bombo das traxedias dos demais?
Ben, hai dúas posicións sobre isto:
-Si, toda información é pouca e necesaria.
-Non, non é moral facerse proveito dos martirios axeos.
Queredes que vos diga averdade? A realidade é que teño unha dubida mental que nunca remata, é infinita.
Por un lado gustaríame a información radical, é decir, toda a información posibel do xeito máis transparente e obxetivo que se poida. Isto como todo ten os pros e contras
Por un lado a xente con bó punto de vista poderá construír a súa opinión dun xeito máis sólida, polo outro, sempre haberá xente que se verá afectada dalgún xeito pola información publicada.
Como eu sempre digo cada caso debería ter un trato de acordo cas súas necesidades. Pero por desgraza isto é loxísticamente imposible. E aquí é onde comeza o circulo vicioso.
Por outro lado haberá xente que aproveitando esa información a imitará. Ata que punto a violencia parece tan normal? A costume de ver tan directamente as imaxes violentas non nos adormecerá a nosa conciencia? Aínda que pensemos que non, non pode ser que chegado o momento que xa sexa algo familiar? Perderemos a sensibilidade?
Na actualidade existen dous tipos de liberdades que concernen ao periodismo:
-Liberdade de expresión: é un dereito fundamental dos humanos, sinalado no artículo 19 da Declaración Universal dos Dereitos Humanos de 1948, e as constituíntes democráticas, tamén a sinalan. Dela deriva a liberdade de prensa. (Fonte: Tradución da Wikipedia)
-Liberdade de prensa: é a liberdade ou a inmunidade dos medios de comunicación para publicar ou espallar información, xa sexa mediante a impresión, emisión ou publicación electrónica, sen ningún tipo de control gobernamental ou censura. Aínda que a liberdade de prensa é a ausencia da influencia estatal, ela pode ser garantida polo goberno a través da lexislación. (Fonte: Galipedia)
Dende este punto invítovos a vós, lectores, que saquedes a vosa conclusión e se sodes tan amables comentadea na sección inferior ↓
Comentan Anxo e Alba
Polo tanto, eu plantéxovos esta cuestión: ate que punto deben os medios de comunicación, ou simplemente as persoas normais, por exemplo, gravar certos acontecementos nos que, en troque poderían axudarlle ás vítimas?
É obvio que temos o dereito á información, pero isto dálles dereito as empresas a facer bombo das traxedias dos demais?
Ben, hai dúas posicións sobre isto:
-Si, toda información é pouca e necesaria.
-Non, non é moral facerse proveito dos martirios axeos.
Queredes que vos diga averdade? A realidade é que teño unha dubida mental que nunca remata, é infinita.
Por un lado gustaríame a información radical, é decir, toda a información posibel do xeito máis transparente e obxetivo que se poida. Isto como todo ten os pros e contras
Por un lado a xente con bó punto de vista poderá construír a súa opinión dun xeito máis sólida, polo outro, sempre haberá xente que se verá afectada dalgún xeito pola información publicada.
Como eu sempre digo cada caso debería ter un trato de acordo cas súas necesidades. Pero por desgraza isto é loxísticamente imposible. E aquí é onde comeza o circulo vicioso.
Por outro lado haberá xente que aproveitando esa información a imitará. Ata que punto a violencia parece tan normal? A costume de ver tan directamente as imaxes violentas non nos adormecerá a nosa conciencia? Aínda que pensemos que non, non pode ser que chegado o momento que xa sexa algo familiar? Perderemos a sensibilidade?
Na actualidade existen dous tipos de liberdades que concernen ao periodismo:
-Liberdade de expresión: é un dereito fundamental dos humanos, sinalado no artículo 19 da Declaración Universal dos Dereitos Humanos de 1948, e as constituíntes democráticas, tamén a sinalan. Dela deriva a liberdade de prensa. (Fonte: Tradución da Wikipedia)
-Liberdade de prensa: é a liberdade ou a inmunidade dos medios de comunicación para publicar ou espallar información, xa sexa mediante a impresión, emisión ou publicación electrónica, sen ningún tipo de control gobernamental ou censura. Aínda que a liberdade de prensa é a ausencia da influencia estatal, ela pode ser garantida polo goberno a través da lexislación. (Fonte: Galipedia)
Dende este punto invítovos a vós, lectores, que saquedes a vosa conclusión e se sodes tan amables comentadea na sección inferior ↓
Comentan Anxo e Alba
lunes, 19 de enero de 2015
Suscribirse a:
Entradas (Atom)